ฉันฝัน เพียงฝัน แค่ฝัน

ครั้งหนึ่ง…

ผมยังจำค่ายลูกเสือม.ต้นได้ โรงเรียนพาพวกเราไปค่ายทหาร พวกทหารฝึกเราอย่างหนัก จนวันหนึ่ง เขาเริ่มเบากับพวกเราหลังได้รู้ความจริงว่ากลุ่มที่พวกเขาฝึกคือกลุ่มห้องเด็กเรียนดี ไม่ใช่กลุ่มห้องเรียนแย่-เกเร

ผมเกิดข้อสงสัย ทำไมพวกเขาจึงปฏิบัติกับเด็กกลุ่มเรียนไม่ดีหนักกว่า? ทำไมเวลานึกถึงกลุ่ม ‘เด็กเรียนแย่’ เรามักจะนึกถึงภาพของ ‘เด็กเกเร’ พ่วงตามมาด้วย?

หรือครั้งหนึ่งเพื่อนเคยพูดกับผมถึงการไปเข้าค่ายเขาชนไก่ในอดีตว่า ‘ตอนนั้นก็ดีนะ’ ในเชิงรำลึกถึงความหลัง ทั้งที่ตอนไปเขาชนไก่ เขาไม่ชอบกิจกรรมนี้เลย

ผมเริ่มสงสัยว่าทำไมหลายคนที่มีพฤติกรรมต่อต้านสิ่งที่พบเจอในตอนเด็ก พอผ่านจุดนั้นมาแล้ว กลับพูดถึงสิ่งเหล่านั้นในทางดี?