เกริ่นนำ
“ไต้หวันมีอะไรวะ” เป็นประโยคแรกที่เพื่อนถามหลังจากผมบอกจุดหมายปลายทางของประเทศที่ผมจะไปเที่ยว และเป็นคำถามที่ได้ยินบ่อยมากในช่วงนั้น (2014) แต่ถ้าเป็นในตอนนี้ คำถามนี้กลับน้อยลงจนแทบไม่มีเลย ตั้งแต่คนไทยเริ่มไปเที่ยวมากขึ้น บวกกับไต้หวันยกเลิกวีซ่าแล้ว นี่จึงเป็นการเดินทางไปไต้หวันครั้งแรกของผมที่สบายที่สุดในแง่การเดินทางเข้าประเทศ (ตอนปี 2014 ยังไม่มีสายการบินทุนต่ำ ปี 2015 กับปี 2016 มีแล้วแต่ยังต้องทำวีซ่าอยู่)
จุดเริ่มต้นของทริปนี้คืองาน Fever Room ของพี่เจ้ย-อภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล ที่จัดมาแล้วหลายประเทศ แต่นี่น่าจะเป็นการจัดแสดงที่ใกล้ไทยและสะดวกมากที่สุด นั่นคือที่ไต้หวัน (สิงคโปร์ค่าครองชีพแพงกว่า) นอกจากงานแสดงแสงสีเสียงอย่าง Fever Room แล้ว ก็ยังมีทั้งการฉายรวมหนังสั้นคัดเลือก และหนังยาวเรื่องล่าสุดอย่าง ‘รักที่ขอนแก่น’ รวมเป็นสามโปรแกรม ตอนแรกผมกะจะดูแค่ตัว Fever Room กับรักที่ขอนแก่นบนจอในโรงหนัง แต่พอเพื่อนบอกว่าซื้อแพ็คสามโปรแกรมจะถูกกว่าซื้อสอง เลยตัดสินใจซื้อสามอันรวดเลย วิธีการซื้อก็กดแปลจีนเป็นอังกฤษใน Google Translate ผ่าน browser ดู ตัดเงินบัตรเครดิต ไปรับตั๋วที่นู่นก็เรียบร้อย
มีเรื่องให้เครียดก่อนเดินทางนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็จัดการลากเพื่อนๆ ที่สนใจดูงานมาร่วมเดินทางด้วยได้ แม้ว่าวันเดินทางจะมีเรื่องตื่นเต้นของเพื่อนมานิดหน่อย ให้หัวใจได้ลุ้นเป็นจังหวะบ้าง ฮา
Warning: การบันทึกถึงการเดินทางครั้งนี้เริ่มเขียนขึ้น 9 เดือนหลังการเดินทาง (กลางเดือนมกราคม) ความทรงจำของผู้เขียนเลือนหายไปเป็นส่วนใหญ่ แต่ยังดีมี timestamp ในการเดินทางต่างๆ ไว้ตามอุปกรณ์อิเล็กโทรนิกต่างๆ อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนจะพยายามรื้อฟื้นความทรงจำให้ได้มากที่สุด ส่วนเรื่องที่จำได้ลางๆ และไม่แน่ใจจะพยายามไม่เขียนถึง
McMurphy 